Η ιστορία του κομπολογιού
Μια ιστορία χρόνων...
...από το τότε στο σήμερα
Το κομπολόι είναι ένα ιδιαίτερα αγαπητό αντικείμενο, για τους άντρες κυρίως, το οποίο έχει ιδιαίτερα μεγάλη ιστορία .Το κομπολόι προέρχεται από τις λέξεις «κόμπος» και «λόγιο» (συλλογή). Μια άλλη εκδοχή λέει ότι η λέξη κομπολόι προέρχεται από την φράση «σε κάθε κόμπο προσευχή λέω», μιας και φαίνεται ότι το κομπολόι εξελίχθηκε από το κομποσκοίνι. Πολλές φορές μπορούμε θα δούμε ανθρώπους, είτε όταν περπατάνε, είτε όταν κάθονται σε μια καφετέρια ή ένα καφενείο, να κρατάνε στο χέρι τους ένα κομπολόι. Αυτό το κάνουν κυρίως γιατί το κομπολόι προσφέρει στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης.
Η πρώτη εμφάνιση του κομπολογιού
Το κομπολόι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ινδία το 500 π.Χ. περίπου με την μορφή του προσευχηταριού. Οι Βουδιστές και οι Ινδοί το ονόμαζαν «Japa Mala» ή σκέτο «Mala» και το χρησιμοποιούσαν για να μετράνε τις προσευχές τους ή για να μετράνε το «Mantra, δηλαδή κάποια ιερή φράση ή λέξη την οποία επαναλάμβαναν κατά την διάρκεια του διαλογισμού τους. Το Θιβετιανό προσευχητάρι αποτελούνταν από 108 χάντρες, οι οποίες ήταν πολύ σφιχτά δεμένες μεταξύ τους.
Ωστόσο υπάρχουν μαρτυρίες που αναφέρουν ότι υπήρχαν προσευχητάρια τα οποία αποτελούνταν από πολύ χαμηλότερο αριθμό χαντρών, όπως για παράδειγμα 18, 27 ή 54. Το προσευχητάρι εκείνη την περίοδο χρησίμευε κυρίως στον διαλογισμό, στην εστίαση και στην ηρεμία του μυαλού. Λέγεται ότι τα υλικά από τα οποία ήταν κατασκευασμένα τα κομπολόγια εκείνης της περιόδου, ήταν το σαντόξυλο, διάφορα είδη ξύλου αλλά και το κοράλλι, το οποίο ήταν ιδιαίτερα σπάνιο και ακριβό επειδή η συλλογή του τότε ήταν απαγορευμένη.
Το κομπολόι την περίοδο της Τουρκοκρατίας
Αργότερα το κομπολόι πέρασε στα χέρια των μουσουλμάνων και άλλαξε η ονομασία του σε «Ντέσμπιχ» και «Τεσμπίχι». Οι χάντρες έγιναν 99, αριθμός συνυφασμένος με τον αριθμό των προσευχών που έπρεπε να λένε οι πιστοί εκείνη την περίοδο. Την εποχή της Τουρκοκρατίας μάλιστα, το κομπολόι εκτός από την χρησιμότητα που είχε για τις προσευχές των πιστών, αποτελούσε και ένα μέσο επίδειξης εξουσίας και πλούτου. Διαδόθηκε σχετικά γρήγορα σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και το υλικό των χαντρών μαρτυρούσε και την κοινωνική θέση του ανθρώπου που το κρατούσε. Για παράδειγμα οι πιο ευκατάστατοι κρατούσαν κομπολόγια από ιδιαίτερα ακριβά και σπάνια υλικά όπως η μαστίχα και το κεχριμπάρι. Αντίθετα οι πιο φτωχοί κρατούσαν κομπολόγια τα οποία ήταν κατασκευασμένα από υλικά μικρότερης αξίας και λιγότερο σπάνια.
Το κομπολόι στην Ελλάδα
Το κομπολόι όπως το γνωρίζουμε σήμερα, εμφανίστηκε στην χώρα μας για πρώτη φορά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Μάλιστα εκείνη την περίοδο άλλαξε μορφή, καθώς οι χάντρες μπορούσαν πλέον να κυλάνε στο σκοινάκι αλλά και να γυρνάει το κομπολόι στο χέρι. Η αλλαγή μορφής του κομπολογιού από τους Έλληνες, είχε μεταφραστεί ως ένδειξη διαμαρτυρίας προς τον Τούρκικο ζυγό. Άλλοι έλεγαν ότι απλώς ήθελαν να έχουν απασχολημένα τα χέρια τους με κάτι μιας και οι χειραψίες εκείνη την περίοδο είχαν απαγορευτεί από τους Τούρκους. Εκείνη την περίοδο άλλαξε και ονομασία το κομπολόι, παίρνοντας αυτή που χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα. Έτσι, οι Έλληνες δεν άλλαξαν μόνο το όνομα και την μορφή του κομπολογιού, αλλά με το πέρασμα του χρόνου άλλαξαν και την χρήση του καθώς από μέσο προσευχής μετατράπηκε σε μέσο διασκέδασης και χαλάρωσης, όπως δηλαδή το χρησιμοποιούμε και σήμερα.